4 سال بعد

همکلاسی‌های عزیزِ هفت سال قبل!با سلام و احترام؛فکر نمی‌کردم این‌طور باشد؛ امّا در بخش نظرهای وبلاگ دیدم که بعضی از دوستان مایل به نوشتن گهگاه در این دفترچه‌ی مجازی قدیمی هستند و چون رمز و کاربری ندارند، نمی‌نویسند. آمدم تا عرض کنم که اگر از هر طریقی به بنده اطّلاع دهید و یک راه ارتباطی بگذارید، نام کاربری و رمز خودتان را خدمتتان ارسال خواهم کرد. می‌توانید در بخش نظرات وبلاگ اعلام خصوصی یا عمومی بفرمایید و نشانی ایمیلی بگذارید تا از آن طریق به ایمیلتان بفرستم. آرزومند آرزوهاتان 4 سال بعد...

برای آنهایی که رفته‌اند، برای آنهایی که در گیرودار رفتن‌اند، برای آنهایی که امیدوارانه مانده‌اند:روزهای آخرِ اسفند، کوچ بنفشه های مهاجرزیباست.در نیمروز روشن اسفندوقتی بنفشه‌ها را،از سایه های سرددر اطلس شمیمِ بهارانبا خاک و ریشه،میهن سیّارشان ــدر جعبه‌های کوچک چوبیدر گوشه‌ی خیابان، می‌آورندجوی هزار زمزمه در منمی‌جوشد:«ای کاش،ای کاش آدمی وطنش رامثل بنفشه هایکروز می‌توانستهمراه خویشتن ببردهر کجا که خواست»در روشنای باراندر آفتابِ پاک.خوب باشید :) 4 سال بعد...